Veertig jaar geleden verhuisden André (67) en Ivon (64) van een benedenwoning naar een bovenwoning. Omdat ze hun tuin misten, schreven ze zich in bij tuinvereniging Cronesteyn. Binnen een jaar hadden ze een plekje. Vanaf het moment dat ze er hun huisje gebouwd hadden, wonen André en Ivon het grootste gedeelte van het jaar op de tuin. In de loop van de tijd is het steeds luxer geworden. Ivon: „Sinds we zonne panelen hebben, is er altijd stroom en warm water. Ik voel me net Máxima hier.” Het laatste weekend van oktober wordt het water afgesloten en slapen André en Ivon weer in hun huis in de Kooi. Maar ook dan zijn ze dagelijks op de tuin te vinden. André: „We houden van het buitenleven. In de stad is het smal, druk en vol.” 

De tuin van André en Ivon is tot in de puntjes verzorgd. Ivon: „Ik hou van een nette tuin. Ik trek alles eruit wat ik niet ken. Soms is dat iets wat André net geplant heeft, maar dan kopen we gewoon weer wat nieuws.” Door de hele tuin hangen en staan potten, beelden en andere snuisterijen. Ivon laat mij haar Mariabeeld zien, waar André een altaartje voor gemetseld heeft. Zelf heeft hij een ’Boeddhalaantje’. Het ziet er allemaal even keurig uit. 

Broers, zussen, neven en nichten van André en Ivon hebben ook een tuin bij Cronesteyn, net als hun dochter. „Het is hier eigenlijk net een klein dorpje. We hebben een goede relatie met onze buren. Als er wat is appen we elkaar. Het is echt gezellig.” Ook worden er allerlei activiteiten georganiseerd, zoals tuinlezingen, bingoavonden, voetbaltoernooien en playback shows. Maar er moet ook af en toe gewerkt worden. „Per jaar heb je drie werkbeurten voor het onder houd van de buitenpaden. Die zijn voor iedereen verplicht, maar dat is eigenlijk ook altijd gezellig.”